Dört Mum
Dört mum yavaşça yanıyordu.
Ortam çok sessizdi, kendi aralarında yaptıkları konuşmalar duyuluyordu.
İlk mum şöyle dedi:
- "Ben 'Barışım', hiç kimse benim yanık kalmamı sağlamaya çalışmıyor; sanıyorum söneceğim..." Alevi azaldı ve söndü.
İkincisi konuştu:
- "Ben 'İnancım', neredeyse hiç kimse beni artık gerekli görmüyor; o nedenle daha fazla yanık kalmama hiç gerek yok..." Konuşmasını bitirdi ve söndü.
Üçüncü mum da:
- "Ben 'Sevgiyim', yanık kalmak için gücüm yok; insanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı, kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular..." dedi ve o da söndü.
Ansızın bir çocuk odaya girdi ve üç mumun yanmadığını gördü:
- "Neden yanmıyorsunuz? Sizin bitene kadar yanmanız gerekir." dedi ve ağlamaya başladı.
Dördüncü mum çocuğa döndü ve:
- "Korkma, ben 'Umudum', hala yanıyorum; diğer mumları yeniden yakabiliriz..." dedi.
Parlayan gözlerle çocuk umut mumunu aldı ve diğer mumları tekrar yaktı.
Umudun alevi yaşamınızdan hiç eksilmesin!
Her birimiz umudu, inancı, barışı ve sevgiyi sürdürebilelim!!!
